Ghostemane is een rapper. Hij is de laatste tijd steeds
bekender geworden. Ik kende hem twee jaar geleden nog niet. Wanneer ik iets niet
weet ga ik op google zoeken en laat me doorverwijzen naar de Wikipedia pagina
over het onderwerp waarover ik meer wil weten. Als je Ghostemane googelt is er
geen verwijzing naar Wikipedia te vinden. Zo’n rapper is Ghostemane, hij heeft
geen wikipagina en bestaat daarmee de facto niet. In ieder geval voor mijn internet.
Want zo heeft het voor mij de afgelopen jaren gewerkt. Iets bestond pas
wanneer er een Wikipedia lemma over het onderwerp bestond. Misschien moet ik
andere manieren vinden om iets op internet te zoeken. Want voor anderen is
Ghostemane een held, omdat hij een sound Cloud rapper is.
Hoe het kan dat ik met zijn muziek in aanraking ben gekomen
weet ik niet meer. Volgens mij kwam het doordat ik op YouTube ging zoeken naar
muziek van de te jong gestorven rapper “Lil Peep”. Hij stierf eind vorig jaar
een tragische dood aan een overdosis Fentanyl. Ik had foto’s van hem gezien die
mij fascineerden, net als “Lil Wayne” had Lil Peep ook overal tatoeages, tot
zijn gezicht aan toe. Na 1 of 2 nummers van deze rapper te hebben beluisterd had
ik er wel genoeg van; veel drama, veel drugs en een beetje punk. Lil Peep wilde
heel graag de nieuwe Kurt Cobain worden.
Op YouTube wordt aan de rechterkant van de pagina een aantal
gerelateerde nummers geplaatst, die gerelateerd zijn aan het nummer wat je op
dat moment luistert, tenminste dat vindt YouTube. Door naar de gerelateerde
muziek te luisteren heb ik dankzij YouTube al heel veel muziek leren kennen. Nu
plaatste YouTube naast het nummer Awful Things van Lil Peep muziek van een
aantal willekeurige rappers, waarvan mij de titel John Dee meteen opviel. Ik
was natuurlijk van de occulte obsessie van sommige West-Coast rappers op de
hoogte, zoals van Bone Thugs and Harmony en de latere Jay-Z. Natuurlijk mag
Killuminati: the 7 day theory van Tupac Shakur hier ook niet ontbreken, maar
ook Ab-Soul niet, die voor de cover van Do what thou wilt poseert als de
Engelse duivelskunstenaar Aleister Crowley.
Aleister Crowley, die in het door hem ontwikkelde Thelema zo
vaak teruggrijpt op het door John Dee bedachte Enochiaanse systeem. Dat met
behulp van de ziener en charlatan Edward Kelly aan hem door de engelen werd
geopenbaard. In hun wijsheid besloten diezelfde engelen dit te doen in een
aparte taal, dus niet in het Engels, maar in het Enochiaans, dat in een
bijzonder alfabet wordt geschreven en er zo uitziet:
Het Enochiaans is een magisch systeem, engelen kunnen worden
aangeroepen voor dingen die de magiër wenst. John Dee leefde in de 16de
eeuw en was de adviseur van koningin Elisabeth I. Hij is na zijn dood
verschillende malen als inspiratiebron gebruikt door o.a. schrijvers. Zo
figureerden Dee en zijn assistent Kelly bijvoorbeeld in de roman De Procedure
van Harry Mulisch. Ook is er een opera over zijn leven gemaakt.
On de popcultuur zijn veel verwijzingen te vinden naar Crowley’s
werk. Zo duikt hij op in de cover van Sergeant Pepper’s lonely heart club band,
en Jimmy Page was de eigenaar van Boleskine house, het landgoed dat eens in het
bezit was van Crowley toen hij het nodig had voor het Abramelin ritueel. Na
zijn dood in de jaren 40 van de twintigste eeuw haalde de wereld opgelucht
adem, maar twee decennia later was de Crowley terug of tenminste, zijn geest,
die nog steeds spreekt uit zoveel cultuur uitingen.
In de jaren veertig en
vijftig zette de fantast L Ron Hubbard de Scientology church op. Daarvoor was
hij in aanraking gekomen met volgers van Crowley’s Thelema religie waaronder
Jack Parsons, een rakettenmaker en occultist. Parsons woonde in Californië en
hier, aan de zonnige Amerikaanse westkust, leken Crowley’s ideeën een
vruchtbare bodem te vinden om later tot volle wasdom te komen. Hier maakte
Kenneth Anger aan het begin van de jaren zestig zijn cult films geïnspireerd op
Thelema, zoals Lucifer rising en Inauguration of the pleasuredome. Films die niet
kort daarna onderdeel werden van het hippie-evangelie.
Ghostemane groeide op in Florida, hier speelde hij eerst in
hardcore en metal bandjes, Florida dat overigens een bloeiende metalscene kent.
Later begon hij te rappen en besloot om naar Los Angeles te gaan omdat hij hier
beter contact kon hebben met zijn fans.
Ik klikte op het nummer John Dee en begon met luisteren,
Ghostemane vertelt in het nummer dat hij zich als een jonge Crowley voelt en
dat hij net als John Dee de doden oproept. (necromantie) Dit doet hij in een “Chopper
style” zoals Bone Thugs and Harmony. Ghostemane ziet er niet uit als een
rapper, hij lijkt eerder op een zanger uit een black metal band. Maar dat is
ook het imago dat Ghostemane voorstaat, met album covers in zwart en daarop de naam
in bibberige witte letters geschreven. Met zijn songs als Euronymous verwijst
hij direct naar de black metal scene. Wil Ghostemane op deze manier alleen maar
underground lijken en een shock value bewerkstelligen of heeft hij met een
reden dit imago gekozen?
In een interview zegt hij er zelf dit over: “I’m really into
hermeticism and different occult topics. I was kind of always drawn to Aleister
Crowley.” Het lijkt er dus op dat hij de onderwerpen voor zijn muziek bewust
heeft gekozen en door middel van zijn artwork een hommage brengt aan artiesten
die hij bewonderd, zoals Metal bands als Deicide en Mayhem. Hij staat dus in
een lange traditie van muzikanten die zich laten inspireren door hermetica, occultisme
en Aleister Crowley. Everybody is a star zij Crowley al. Ons tijdperk lijkt dit
mogelijk te maken, waarin iedereen zijn 15 minutes of fame krijgt en het er
niet meer toe doet of deze fame nu gebaseerd is op een bepaald talent of niet.
Sommigen hebben deze bekendheid alleen maar verworven door hun medemensen te
verwonden of te vermoorden zoals Dylan Klebold en Eric Harris. Anderen omdat ze
filmpjes van zichzelf op YouTube plaatsen en hiermee miljoenen views krijgen.
In onze tijd is de Age of Horus daadwerkelijk aangebroken en
lijkt Crowley een profeet geweest. Om het nu te kunnen duiden, en te begrijpen
welke symbolen onze cultuur bepalen lijkt een grondige studie van Crowley’s
werk noodzakelijk. En hopelijk weidt Ghostemane zijn volgende album aan Charles
Dexter Ward en zijn essential salts. IA
shub niggurath en de geit met duizend jongen!
Bron afbeelding:
http://www.theblowup.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten