Boudewijn Büch: Autobiografictie

Verschillende dagboekpassages laten zien dat Büch niet in een waanwereld leefde, maar zich terdege bewust was van de scheidslijn tussen feit en fictie. Die passages suggereren bovendien dat hij – ver voordat de roem zich aandiende – schreef met een publiek in gedachten. Zo legde hij in 1972 alvast aan zijn toekomstige lezers uit dat ze zijn dagboekaantekeningen moesten beschouwen als een door taal vervormde werkelijkheid:

"Het is allemaal echt gebeurt. [sic] Maar de vormgeving is anders. Taalgebrek. Zo praat ik louter leugens goed."

Via: Literatuurmuseum.